Əziz qardaşım, dəyərli həmkarım, ruh əkizim və sirdaşım Nicat Dağlar tək sentyabırın 1-də deyil, var olduğuna görə hər gün təbrik edirəm. Nicata ünvanladığım “səni bizə verənə şükür” kəlməsi düşüncəmdə elə gözəl çiçək açıb ki, nə solur, nə də ətri azalır. Əksinə, hər ilin bu günü ö gözəllik dil açıb danışır, şən nəğmələr oxuyur, təsəvvürlərdə əsrarəngiz mənzərə yaradan şeirlər söyləyir. Nicatın 49-na bu dəfə Nazim Hikmətdən şeir dedi.
Ceyhun
yaşamaya dair
yasamak sakaya gelmez,
bir sincap gibi mesela,
yani, yasamin dişinda ve ötesinde hiçbir şey beklemeden
yani, bütün işin gücün yasamak olacak.
yaşamayi ciddiye alacaksin,
yani, o derecede, öylesine ki,
mesela, kollarin bağli arkadan, sirtin duvarda,
yahut, kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleğinle bir laboratuarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamişken,
hem de en güzel,
en gerçek şeyin yasamak olduğunu bildiğin halde.
yani, öylesine ciddiye alacaksin ki yasamayi,
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalir diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadiğin için,
yasamak, yani ağir bastiğindan.
